Nga Erion Murataj
Tufa ime e zogjëve që shpejt do bëhen shqiponja më foli diçka në vesh sot.
Pasi qe trajnuar në darkë mbrëm e drekë sot, më qe ftuar bashkë me tufën e parisë.
Më vjen mirë që ma mbani në gojë emrin dhe kur për darkë hani letshëm, makarona të mbushura e fileto pule me perime apo për drekë supë me fileto viçi.
Kam zgjedhur shpesh të mos jem pjesë e këtyre takimeve për të shmangur protagonizmin.
Këtë e kam bërë që të përtypeni të qetë po mesa shoh nuk bëka punë .
Vazhdoni të ma mbani në gojë emrin mua e të lini të vetmuar e si jashtë valleje ndonjë nga zogjtë aty që nuk iu bindet më .
Keni thënë se unë jam “pis” .
Po nëse të kesh në krah njerëz që hanë bukën e djersës së tyre dhe janë të neveritur nga pisllëku i vjedhjes e korrupsionit më bën mua të jem “pis” jam shumë i lumtur .
Nëse korrupsioni që bëni dhe nga i cili as kocka nuk i lini për të lëpirë cirakëve më bën mua të jem “pis” e pranoj me krenari .
Po.
Unë jam ” pis ” se në Elbasan mora besimin e 2000 qytetarëve .
Po, unë jam “pis” se në qark mora besimin e 8200 qytetarëve .
Po unë jam pis se sot më detyroheni fitoren e dy bashkive në qarkun e Elbasanit .
Dhe po unë mbase jam pis se veç emrit që ma mbani në gojë, nuk ju lë asgjë tjetër për tu marrë sepse çdo gjë kam ngritur ka qenë për qytetarët e jo për pazaret .
Po natyrshëm më lind pyetja ju çfarë jeni ? Çfarë emri mund ti vë njerëzve të cilët ma mbajnë në gojë emrin e nuk më thonë asgjë në sy ?
Do j’ua them por jo këtu!
Në sy kur të jeni të gjithë bashkë.
Deri atëherë jepini ma mbani në gojë e mos ndaloni se helbete kam gjith atë emër pa “lali” përpara.
