Pas përballjes në spektaklin e mbrëmshëm, Egli dhe Gjesti vijuan diskutimin deri në orët e para të mëngjesit.
Banorja këmbënguli se ka qenë Gjesti që e ka puthur i pari, ndërsa ky i fundit tha se puthjet kanë qenë pasojë e afrimit dhe insistimit nga ana e Eglit.
Gjesti: Më ke thënë pse më ke puthur… dhe po të takoj një njeri në rrugë dhe të mijë me buzën kështu, dhe ti çfarë bën? E puth! Kush të ka faj mo.
Egli: Pse kështu ka ndodhur ë?!
Gjesti: Po kush të ka faj
Egli: O manipulues
Gjesti: Po të afrohem unë ty tani, as po më le të të puth
Egli: Asnjëherë në botë
Gjesti: Me zor njeri s’të kap
Egli: Nuk ka ndodhur ‘a po më le më të puth’
Gjesti: Pse nuk do tash
Egli: Madje, kur kemi qenë këtu dhe je afruar, kam thënë nga unë s’e merr kurrë nga gjestet që ke bërë. Unë e para nuk e bëj., kur ka ndodhur, nëse e mban mend herën e parë kur jemi puthur, ti e di që nuk ka ardhur kështu si po e thua ti tani, madje unë nuk e kam pritur që do ta bëje atë natë kur e bëre si veprim. Kështu, që mos të hapim gjëra që nuk janë parë dhe nuk shihen…
Gjesti: Jena puth moj, ça ka
Egli: Unë nuk e kam prit
Gjesti: Më së shumti ke qenë ti që ke dash me më puth m’u, unë nuk të kam lënë
Egli: Unë jam koherente sepse e kam shprehur që ndiej për ty, ti pse e ke bërë
Gjesti: Ti je afru te unë me më puth, a e mban mend? A të kam lënë
Egli: Jo, por pse më puthe më pas
Gjesti: qesh
