E kam thënë e më parë që si jurist nuk jam aspak krenar për parashikimin e bërë që në 2017 .
Une s’jam parashikues por indiciet të çonin në përfundim se foshnja e gjymtuar e drejtësisë së re do të ishte jetë shkurtër .
Që në atë kohë mund të parashikohej lehtë kapja dhe përdorimi i saj si vegël politike ku palët vrapuan kush do të kapte kamzhikun që mos të kapnin ndonjë gjë tjetër për të vijuar mazokizmin e tyre ndaj ç’ka ka mbetur në Shqipëri .
Pa dyshim asnjëra pale s’doli pa gjë në dorë por asesi të bashkë kënaqura .
E teksa proçeset vijonin pasojën e autizmit të kësaj reforme e vuanin njerëzit , hallexhijntë , bizneset dhe pa dyshim të deklasuarit pa faj të sistemit .
Dikush do thotë se disa palaço u larguan !
Po dakort por , pyetja është me kë u zëvendësuan ?
Sot që flasim po luhet një nga dramat më të mëdha të drejtësisë e cila po shitet si rrugëzgjidhje afatshkurtër për të mbuluar të vërtetën që nuk ua thonë dot.
Pirgjet e dosjeve dhe konfliktet e pazgjidhura që në vetëgjyqësi prodhojnë çdo ditë çështje të reja kanë çuar në intubim një sistem që dergjej në shtrat e më parë .
Reforma e hartës së re të gjyqësorit ka nxjerrë si zgjidhje ndërmjetësin i cili veç natyrës ekonomiko administrative mes subjekteve private s’mund të zgjidh asgjë .
Reforma territoriale e hartës se gjyqësorit është një morfinë që tenton të pushojë lëngatën e drejtësisë e ta çojë drejt vdekjes qetësisht .
Kuplaraja që e ngjizi është e përçarë e si e tillë i lejon përdhunuesit (pra qeverisë) të bëjë ç’ti dojë …. pasi të tjerët kanë hall, hall me sistemin që vetë ngritën .
E teksa janë peng i pjellës shëndetligë që pollën s’mund të bëjnë oponencë për vdekjen e afërt por e qajnë me shpresë se nga pjella do të fitojnë buzëqeshjen apo atësinë e partisë .
Për ne të tjerët që bëjmë sehir do duhet të pyesim kush do të mbajë fjalën në varrimin e drejtësisë që lindi dhe do vdesë foshnjë e orgjisë që kemi besuar 32 vite .
