Michael Martens sqaron shkrimin e BILD mbi marrëveshjen e koalicionit qeveritar në Gjermani…
Gjermanët vijojnë t’i japin goditje Edi Ramës. Pas BILD që lajmëroi se koalicioni i ri që do të qeverisë Gjermaninë do të kufizojë, ka dalë dhe një tjetër gazetar që njofton se integrimi i Ballkanit do të vonojë pak.
Ndryshe nga sa shprehet Edi Rama se në vitin 2030 do të ndodhë anëtarësimi, në fakt koalicioni i ri gjerman e ka pjesë të marrëveshjes që nuk mund të ketë zgjerim pa reformuar më parë Unionin.
Gazetari gjerman Michael Martens shkruan se Ballkani duhet të mendojë për një lëvizje ndryshe tani. Sipas tij, kjo do të shërbejë për të vijuar me reformat.
“Nëse BE-ja do të pranonte të gjitha vendet që kanë shprehur dëshirën për t’u anëtarësuar, kjo do të thoshte se, për shembull, në politikën e jashtme, asgjë nuk mund të vendoset kundër Beogradit, Kishinevit, Kievit, Sarajevës, Shkupit, Podgoricës, Prishtinës apo Tiranës. Kushdo që e njeh gjendjen e brendshme dhe orientimin e politikës së jashtme të këtyre shteteve, mund të imagjinojë lehtësisht pasojat e mundshme që kjo mund të ketë në disa raste. Prandaj është një shenjë e politikës së përgjegjshme që të mos pranohen shtete të reja në BE”, shkruan ai.
Postimi i plotë i gazetarit në “X”
Ekziston një pasazh me katër fjali në marrëveshjen e koalicionit të qeverisë federale të ardhshme që ka marrë pak vëmendje deri më tani, edhe pse mund të ketë një ndikim të rëndësishëm në politikën e jashtme. “Zgjerimi i BE-së dhe kapaciteti i saj për të thithur anëtarë të rinj duhet të ecin paralelisht. Prandaj, ne kemi nevojë për një konsolidim të brendshëm dhe një reformë të BE-së, e cila do ta forcojë atë institucionalisht, më së voni deri në zgjerimin e ardhshëm”, thuhet në pjesën e parë.
E dyta: “Parimi i konsensusit në Këshillin Evropian nuk duhet të bëhet frenë për vendimmarrje. Kjo vlen në thelb edhe për vendimet e mbetura që kërkojnë unanimitet në Këshillin e BE-së.” De fakto, ky është refuzimi i Berlinit i të gjithë retorikës së mëparshme të zgjerimit të BE-së. Ai thekson atë që ka qenë prej kohësh: mungesa e kapacitetit vendimmarrës të BE-së është një pengesë qendrore për pranimin e anëtarëve të rinj të plotë. Çdo anëtar i ri me të drejta të plota do të sillte me vete një të drejtë shtesë vetoje në ato fusha politikash në Këshillin Evropian që kërkojnë votim unanimisht. Çfarë do të thotë kjo në terma konkretë? Nëse BE-ja do të pranonte të gjitha vendet që kanë shprehur dëshirën për t’u anëtarësuar, kjo do të thoshte se, për shembull, në politikën e jashtme, asgjë nuk mund të vendoset kundër Beogradit, Kishinevit, Kievit, Sarajevës, Shkupit, Podgoricës, Prishtinës apo Tiranës.
Kushdo që e njeh gjendjen e brendshme dhe orientimin e politikës së jashtme të këtyre shteteve, mund të imagjinojë lehtësisht pasojat e mundshme që kjo mund të ketë në disa raste. Prandaj është një shenjë e politikës së përgjegjshme që të mos pranohen shtete të reja në BE. Shkurtimisht: Një zhvendosje në votimin e shumicës në Këshillin Evropian nuk ka gjasa të jetë e pamundur, edhe pse e kundërta pretendohet prej vitesh. (Me sa duket, një reformë ishte duke u bërë – ajo thjesht nuk erdhi kurrë). Për të shfuqizuar unanimitetin duhet unanimiteti, i cili nuk shihet askund. Pra, nëse Berlini shpall heqjen e diçkaje që nuk është askund në horizont si parakusht për zgjerim, kjo do të thotë: zgjerimi i BE-së nuk është në horizont. Megjithatë, ky nuk duhet të jetë një lajm i keq. Sepse prej vitesh ekziston një ide e mirë se si t’u ofrohet vendeve kandidate (Ballkani Perëndimor, Moldavia, Ukraina) një objektiv tërheqës PA ngarkuar BE-në me anëtarë të rinj me veto.
Ai përfshin një model në të cilin ato vende mund të fitojnë akses në tregun e vetëm të BE-së – pasi të kenë përmbushur pothuajse të gjitha kriteret që do të kërkoheshin gjithashtu për anëtarësimin e plotë. Prandaj kërkesat do të mbeten të larta. Por ato mund të jenë më të lehta për t’u përmbushur sepse qëllimi është edhe realist dhe tërheqës. Një qasje e tillë do të zgjeronte hapësirën ligjore të BE-së pa i rënduar strukturat e saj politike.
Mund të zhbllokojë potencialin reformator në vendet kandidate. Nëse oferta është reale dhe e besueshme.
