Nga Rudin Dakli
: Elbasan 2022! Pazari – prishur Xhamiat e vjetra – prishur Kishat – prishur Shkolla normale – shkëputur filli, mbyllur. Muzeu i qytetit – inegzistent. Muzeu i Kristoforidhit – mbyllur. Muzeu i arsimit – godina dhene KOASHIT, ndosese nje nga godinat me te rendesishme per trashegimine lokale dhe kombetare. Shtepia e Lef Nosit – prishur nga brenda. Dhene me qera. Shtepia e Aleksander Xhuvanit – jo funksionale Kinemaja e qytetit – prishur. Kalaja – mbush me ndërtesa të reja pa karakter. Shkatërru identitetin. e deri tek e fundit, që na prishi humorin sot me mëngjes: Klubi Futbollit Elbasani – shkrirë Kam frike se se shpejti po i vjen rradha edhe Muzeut Etnografik me ndonji nga keto planet e modernizimit te qendrave te qyteteve. Qyteti ku ne u rritem, ku kontribuan brezat e paraardhesve tane, per fat te keq pothuajsse nuk egziston.
Filli qe na lidh shpirterisht me at qytet eshte eshte ne fijet e fundit … Qyteti ju la ne dore mediokritetit dhe njerezve pa asnje lidhje shpirterore me kete qytet. Nje qytet qe per shkak te politikes krahinariste dhe lidhjeve politike e interesave te momentit eshte lane pa asnje investim ne ruatjen e trashegimise per dhjetevjecare. (Te mos fajesojme politiken se ato qe drejtojne i kemi vendos ne me kompromiset me voten tone) (Me poshte jane regjistrat e shkolles Normale kur u futem per ti digjitalizuar.
Vakumet ligjore dhe mungesa fondeve dhe e investimeve, kane lene jashte kujteses shkollen ku filloi arsimi kombetar. Ku e vendosen bazat e pedagogjise kombetare).
