Ta dinin se për çfarë dhanë jetën, dyshoj se do ishin aq të vendosur sot .
Nderi dhe dinjiteti ishin preambula deri tek pika e fundit e gjakut .
Atdheu , dashuria për lirinë dhe krenaria për emrin dhe të nesërmen ishin drita në një kohë të errët, ku shpresa e vetme ishin brezat që do linin pas.
Ata nuk e dinin se do vinte kjo ditë .
Ata nuk e dinin se morali do të ishte plaçkë tregu ku të qënit dashnorja e kujtdo do të ishte vërtetim hipotekor me të cilin s’ka rëndësi ku i lë brekët, rëndësi ka shërbimi që bën .
Ata nuk e dinin se mësimin se trimëria e merr plumbin në ball ose kraharor, do ta zëvendësonte mbajtja në gojë e predhës moderne në çdo shërbim që bën .
Ata asesi nuk e dinin se përdhosja e shoqërisë për të qënë dashnore besnike e partisë, do ti jepte të drejtën zvarranikëve të sotëm të ishin nderuesit e tyre apo mikrofon mbajtës të dashnoreve të imoralitetit .
Por… !
5 maji është dita e dëshmorëve dhe jo e dashnoreve kolektive që mendojnë se ja hodhën.
Ka ditë akoma …
Nga Erion Murataj
