Nga Igli Tola, ekspert ekonomie
Në vend që të hynim në një fazë rimëkëmbjeje pas pandemisë, ekonomitë tona përjetuan valën e pasojave të luftës në Ukrainë, shpërthimeve të reja të COVID-19 dhe bllokimet në shumë nga qendrat kryesore industriale.
Dihet se përtej ndikimit të menjëhershëm humanitar e sanitar të konfliktit dhe pasojave të vazhdueshme shëndetësore të mbarsura nga pandemia, ekonomia dhe mirëqenia e njerëzimit do të cenohej në afatgjatë. Kjo ka reflektuar në rishikimin me rënie të perspektivave të rritjes ekonomike dhe ka ashpërsuar presionet inflacioniste mbi mallra e shërbime, kryesisht furnizimet ushqimore.
Ndikimi i kombinuar i këtyre goditjeve nënkupton një vëmendje me fokus të vazhdueshëm në menaxhimin e krizës, një rrezik të lartë nga pasojat dytësore të saj dhe një dekurajim të investimeve private e publike.
Në fillim të këtij viti, prognozat e institucioneve ndërkombëtare jepnin shpresë që ekonomitë më të mëdha botërore të ktheheshin në nivelet e rritjes para COVID-it deri në fund të 2022, të udhëhequra nga Kina, BE dhe SHBA. OECD fliste për një rritje globale 4.5%, ku edhe vendet si i yni, me të ardhura të ulëta dhe të mesme, të arrinin një nivel rritjeje të parashikuar afro 5.5% deri në 2024. Pritshmëria ishin edhe që inflacioni i lartë të ishte prezent për pak kohë, ku edhe pse do të shoqërohej nga një luhatje rritjeje në paga dhe vijim të fragmentimit global në një periudhë afatmesme, në afatgjatë situata do ti kthehej normalitetit.
