Një ngjarje prekëse dhe tepër e rëndë ka ndodhur për një mësuese në Marok, nxënësit e së cilës humbën jetën nga tërmetin 6.8 ballë që goditi vendin një javë më parë.
Nesreen Abu ElFadel ishte në Marrakesh – por Adaseel, fshati malor që ishte shkolla e nxënësve të saj, ishte më afër epiqendrës.
Mësuesja e gjuhës arabe dhe frënge u kthye në Adaseel ku shkoi të kërkonte fëmijët.
Ajo zbuloi se të 32-të – nga 6 deri në 12 vjeç – kishin vdekur.
“Shkova në fshat dhe fillova të pyesja për fëmijët e mi: “Ku është Somaya? Ku është Youssef? Ku është kjo vajzë? Ku është ai djalë?” Përgjigja erdhi disa orë më vonë: ‘Ata kanë vdekur të gjithë’.
“Imagjinova sikur po mbaja fletën e frekuentimit të klasës sime dhe t’i vendosja një rresht, derisa të kisha gërvishtur 32 emra; ata tani kanë vdekur të gjithë”, tha ajo për BBC.
Zonja ElFadel i përshkruan studentët e saj të humbur – të parë këtu para tërmetit – si “engjëj”
Ata ishin në mesin e pothuajse 3,000 njerëzve të vrarë nga tërmeti më i fortë i regjistruar ndonjëherë në Marok, i cili goditi mbrëmjen e 8 shtatorit.
Zonat më të goditura ishin ato në jug të Marrakeshit, ku shumë fshatra malorë u shkatërruan plotësisht. Adaseel ishte një nga ato vende.
Zonja ElFadel kujtoi se si kishte dëgjuar për atë që i ndodhi Hatixhes gjashtëvjeçare.
Ekipet e shpëtimit gjetën trupin e fëmijës të shtrirë pranë vëllait të saj Mohamed dhe dy motrave të saj, Mena dhe Hanan. Ata kishin qenë të gjithë në shtratin e tyre – ndoshta në gjumë – gjatë tërmetit dhe të gjithë shkonin në shkollën e zonjës ElFadel.
“Khadija ishte e preferuara ime. Ajo ishte shumë e bukur, e zgjuar, aktive dhe i pëlqente të këndonte. Ajo vinte në shtëpinë time, dhe mua më pëlqente të studioja dhe të flisja me të.”
Mësuesja e gjuhës i përshkroi studentët e saj si “engjëj” dhe fëmijë të respektueshëm që ishin të etur për të mësuar. Pavarësisht se po luftonin me varfërinë dhe një krizë dërrmuese të kostos së jetesës, fëmijët dhe familjet e tyre menduan të shkonin në shkollë si “gjëja më e rëndësishme në botë”.
“Klasa jonë e fundit ishte të premten mbrëma, saktësisht pesë orë para se të godiste tërmeti,” tha zonja ElFadel. “Ne po mësonim himnin kombëtar të Marokut dhe planifikonim ta këndonim para gjithë shkollës të hënën në mëngjes”.
Shkolla ku punonte zonja ElFadel u dëmtua rëndë nga tërmeti
Pavarësisht zërit të saj të qetë, zonja ElFadel ka vuajtur nga trauma. Ajo ende nuk mund të përpunojë atë që ndodhi me nxënësit dhe shkollën e saj.
“Unë nuk fle, jam ende në shok,” tha ajo. “Njerëzit më konsiderojnë si një nga ata me fat, por nuk e di se si mund të vazhdoj të jetoj jetën time”.
Zonjës ElFadel pëlqente t’u mësonte arabisht dhe frëngjisht fëmijëve në një fshat të populluar nga Amazigh – të cilët kryesisht flasin gjuhën e tyre, Tamazight.
“Arabishtja dhe frëngjishtja ishin shumë të vështira për t’u mësuar, por fëmijët ishin shumë të zgjuar dhe pothuajse i flisnin rrjedhshëm të dyja gjuhët,” kujton ajo.
Ajo ka në plan të vazhdojë karrierën e saj në mësimdhënie dhe shpreson që autoritetet do të rindërtojnë shkollën e Adaseel – e cila u shemb gjatë tërmetit.
Gjithsej 530 institucione arsimore janë dëmtuar në shkallë të ndryshme, duke përfshirë disa prej të cilave janë shembur plotësisht ose kanë pësuar dëmtime të rënda strukturore, sipas deklaratave zyrtare.
Qeveria marokene ka ndërprerë përkohësisht mësimet në zonat më të goditura.
“Ndoshta një ditë kur ata të rindërtojnë shkollën dhe klasat të kthehen në funksion, ne mund t’i përkujtojmë ata 32 fëmijë dhe të tregojmë historinë e tyre,” tha zonja ElFadel.
